Ég vil fá mér kærustu

Sænskt þjóðlag

Ísl. texti: Indriði Einarsson

Ég vil fá mér kærustu sem allra, allra fyrst

en ekki verður gott að finna hana

því hún skal hafa kinnar eins og hrútaber á kvist

og hvarmaljósin björt sem demantana

og hún skal vera fallegust af öllum innanlands

og iðin við að spinna og léttan stíga dans

og hún skal kunna að haga sér hið bezta.

Þær eru flestar góðar meðan unnustinn er nær

en oss þær eru vissar til að blekkja

en ég vil fá mér eina þá sem ei við öðrum hlær

sem elskar mig og bara mig vill þekkja

og hún skal líka finna beztu hugarró hjá mér

ef húsi mínu færir hún iðni og dyggð með sér

og stóra, fulla kistu beztu klæða.

Og ef ég svo í eina næ jafnt alveg sem ég vil

þá óðara til brullups skal ég feta

og sveitafólk mitt veislu fær sem vantar ekkert til

en vín og hrokafylli sína að éta

og þar skal vera dans og drykkja daga þrjá í röð

hin dýra ást oss gjörir í hjörtunum svo glöð

en til þess verður ofurlitlu að eyða.

​

Samhygð

Þorsteinn Einarsson / Einar Georg Einarsson

Á bernskuskeiði braustu úr búðarglugga rúðu,

í gáska einskis gættir og greipst þér kerti og spil.

En dóma harða hlaustu því harla fáir trúðu

að eitthvað gott þú ættir í eðli þínu til.

Kornið verður köggull í kjafti níðs og hroka,

frá rógsins lygnu lindum lækir fikra sig.

Þú ert blóraböggull við bætum í þinn poka

okkar eigin syndum og eyðileggjum þig.

Við erum annars góðir og ætíð stoltir verðum,

þínum glæp frá gleymsku og glötun borgið er.

Þú niðurbrotni bróðir sem berð á veikum herðum

hatur vort og heimsku, ég hræki á eftir þér.

​

Til þín

Sigurður Guðmundsson

Hvorugt fann ég, þig eða tímann

þarflaust að lím’ann

og ég held ég hafi aldrei áður komið mér í slíkan lás.

Því ég ann þér? Megi þér glíman,

giskin við símann

verða hugrenning í góðu eða hljóði svo þú verðir hás.

En ég veit að þó við séum eins á litinn

er veröld okkar sundurslitin

á baki þínu stendur að þú búist til að kveðja mig.

Og ég veit að hjarta mitt það er í miðið

verulega sárt og sviðið

og klofið eins og kilja,

þó ég kannski myndi vilja,

mér láist að skilja þig.

Hvorugt finn ég, þig eða tíma

til þess að glíma

Við heimskulegar aðstæður sem henda þartil verð ég lens.

Hef ég nær þér nokkuð sinni verið?

Og hvað sem þér gerið

þá er höfuðið að veði þótt þú fáir allaf annan séns.

En ég veit að þó við séum eins á litinn

er veröld okkar sundurslitin

á baki þínu stendur að þú búist til að kveðja mig.

Og ég veit að ennþá mun ég þurf að bíða

strjúka enni mitt og svíða

og þó að ég sé hjálmur

þá er þessi litli sálmur alveg sérstaklega til þín.

​

Heim á ný

Þorsteinn Einarsson

Er hugurinn og himininn

heilög mynda bönd

þá svíf ég um á skýjunum

ókunn kanna lönd

og minningum úr lífunum

skolar upp á strönd.

Uppruninn og örlögin

búa í höfði mér

og hindranir að sigrast á

sama hvernig fer

ég villtist oft í þokunni

en nú er tíminn hér.

Og ég aftur sný, nú kem ég heim á ný.

​

Geislinn í vatninu

Þorsteinn Einarsson

Þú fálmar í myrkrinu leitandi

þú hrasar og stendur svo upp á ný.

Blómið í vatninu þráir ljós.

Fegurð þess færir þér yl í nótt.

Þú flýtur með gróðrinum

þar til botni er náð

og þú liggur þar hreyfingalaus um sinn.

Dag einn þá vaknar þú og þú lítur upp,

ísinn er þiðinn og sólin skín.

Geislinn í vatninu gaf þér líf

teygði sig niður til þín af sinni náð.